Wczoraj (21 maja 2025 roku), we współpracy z ornitologami posiadającymi odpowiednie uprawnienia, przeprowadzono obrączkowanie młodych ptaków. To ważny krok w monitoringu tego rzadkiego i chronionego gatunku.

Dlaczego obrączkowaliśmy puchacze?

Obrączkowanie to jedna z najskuteczniejszych metod badania dzikich ptaków. Zakładane na nogi niewielkie, aluminiowe obrączki zawierają unikalny numer, który pozwala na identyfikację osobnika w przyszłości. Numer ten to skrócony adres centrali obrączkowania oraz niepowtarzalny kod literowo -cyfrowy – tak jak u ludzi dowód osobisty. Dzięki temu możemy śledzić losy ptaków, dowiedzieć się, gdzie się przemieszczają, jak długo żyją, a także ocenić kondycję populacji w skali kraju. W naszym przypadku obrączkowanie wykonywało Stowarzyszenie Ochrony Sów.
W przypadku puchacza, który do niedawna był w Polsce skrajnie rzadki, każda taka informacja jest na wagę złota. To właśnie dzięki obrączkowaniu udało się zaobserwować powolny wzrost liczby tych ptaków w naszym kraju.

Puchacz – leśny duch nocy

Puchacz to prawdziwy gigant wśród sów – jego rozpiętość skrzydeł sięga nawet 180 cm, a sylwetka z charakterystycznymi „uszami” z piór budzi respekt. Żyje w dużych kompleksach leśnych, najczęściej w pobliżu zbiorników wodnych lub terenów otwartych, gdzie łatwiej o zdobycz.
Jest drapieżnikiem polującym nocą – jego menu obejmuje głównie ssaki (jak zające czy jeże) oraz inne ptaki, również te duże, jak kaczki czy kruki. Puchacz nie buduje własnych gniazd – najczęściej korzysta z opuszczonych gniazd innych ptaków drapieżnych, półek skalnych lub wykrotów.

Ochrona puchacza w Polsce – strefy i czujność

Puchacz jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Wokół miejsc jego gniazdowania tworzy się tzw. strefy ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania – są to obszary, gdzie obowiązują czasowe lub całoroczne zakazy wstępu i prowadzenia niektórych prac leśnych. Dzięki temu minimalizujemy stres ptaków i zwiększamy szanse na odchowanie młodych. Strefa dla naszego puchacza została ustanowiona decyzją RDOŚ w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 12.03.2025 roku.
Dodatkowo, leśnicy, ornitolodzy i służby ochrony przyrody współpracują w celu monitorowania stanowisk, ograniczania kłusownictwa oraz edukowania społeczeństwa na temat tych wyjątkowych ptaków.

Ile ich jest w Polsce?

Jeszcze w latach 70. XX wieku puchacz był na skraju wyginięcia – znano zaledwie kilkanaście par lęgowych. Dzięki programom ochronnym i odbudowie siedlisk jego sytuacja się poprawiła. Obecnie w Polsce występuje około 300–350 par lęgowych. Choć to nadal niewiele, trend jest wzrostowy – również dzięki takim wydarzeniom, jak ten, który miał miejsce w naszym Nadleśnictwie.
Cicha nadzieja naszych lasów
Pojawienie się puchaczy w Nadleśnictwie Sulęcin to dla nas powód do dumy, ale i zobowiązanie do jeszcze większej troski o bioróżnorodność. Każda para tych majestatycznych sów to krok w stronę równowagi w przyrodzie i sukces działań ochronnych prowadzonych przez leśników i przyrodników.
Zachęcamy wszystkich miłośników przyrody do odpowiedzialnego korzystania z uroków lasu – pamiętajmy, że to nie tylko przestrzeń do wypoczynku, ale i dom dla wielu rzadkich gatunków, które dla swojego funkcjonowania potrzebują ciszy i spokoju.